Om 7.30 werd ik wakker en onze boot bewoog niet meer. Niet dat je echt veel bewegingen op zo’n boot voelt, het is absoluut niet te vergelijken met een ferry of wat dan ook. Jeroen lag nog te slapen en die probeerde ik dan niet wakker te maken. Eenmaal boven zag ik dat we al aangemeerd waren in Nassau, de hoofdstad van de Bahamas. Het bovendek was nog zo goed als verlaten. Ideaal om al even een plons te nemen in het zwembad, het verwarmde bubbelbad en daarna wat lekkers te kiezen uit het heel uitgebreide ontbijtbuffet. Aangezien onze uitstap gecanceld was en de rest van de uitstappen serieus duur waren of niet echt interessant was, konden we echt relaxen, wat bij mij gelijk is een boek lezen. Tegen 11u verscheen Jeroen ook aan dek en tegen 12u zijn we Nassau even gaan verkennen. Het viel ons onmiddellijk op dat heel Nassau ongelofelijk toeristisch is en dat verschillende mensen tot op het vervelende af je in hun winkeltjes probeerden te lokken. We hebben de ‘trekpleisters’ van Nassau bezocht en dit was wel mooi, maar indrukwekkend kon je het niet noemen. Rond 15u30 zijn we weer aan boord gegaan en hebben daar nog wat rond gehangen en met verschillende mensen een babbeltje geslagen. De Real McKenzies gaven het beste van zichzelf in een van de zalen waar de mensenmassa aan hun 2de avond feesten was begonnen. In de lobby van het schip ontdekten we een band die traditionele Ierse folkmuziek bracht en met een kleine 20 mensen hebben we hun optreden bijgewoond. De groep had zichzelf ‘Rouge Wave ‘gedoopt maar was eigenlijk geen echte band. De leden bestonden uit bevriende muzikanten van Flogging Molly en een drietal weken voor de cruise werden ze gevraagd om tussendoor op de boot enkele songs te brengen. Het geheel was uiteindelijk indrukwekkend en was persoonlijk een van de ontroerende optredens die ik aan boord gezien heb. Het ene kippenvelmoment volgde op het andere. Ondertussen hadden we ook enkele geruchten gehoord dat Frank Turner een ‘ongepland’ optreden zou geven aan de overkant van de lobby, waarbij hij enkel verzoeknummers zou brengen. Dit wilde ik natuurlijk niet missen. Na wat rond te vragen en enkele uitstellen zou dit plaats vinden om 21u45, net na het optreden van Beans on Toast. Aangezien dit zou plaats vinden in de zaal naast de lobby zijn we dit ook even gaan uitchecken. Het optreden was hilarisch, wegens de grappige teksten en de gekke dingen die de zanger gewoonweg deed. Daarna was het tijd voor Frank en inderdaad, rond 21u was hij op post en wat mij betreft was dit een van de onvergetelijkste optredens die ik ooit zal meemaken. Ik zat zowaar aan de voeten van Frank. Na enkele songs kwam de gitarist van Flogging Molly zijn steentje bijdragen en werd het geheel nog unieker. Vooral liedjes uit zijn eerste 2 cd’s kwamen aan bod en die speelt hij nog zelden live. De kleine 100 mensen die aanwezig waren zongen de teksten 1 voor 1 mee en was als het ware een koor. Op het einde kwamen de mannen van Beans on Toast en Tim van Rouge wave de set vervullen waardoor er ondertussen 2 gitaren, 1 akoestische drum, 1 mondharmonica en 1 malloot het feestje compleet maakten. Na dit optreden zakten we terug af naar het het zwembaddek waar Mariachi el Bronx het beste van zichzelf gaven. Deze muziek paste echt bij de zomerse vakantiesfeer en was een goede afsluiter van de dag. Rond 2u15 besloten we er de brui aan te geven en onze zachtjes op de golven deinende bedden op te zoeken.
Groetjes
Vinnie
Frank Turner
Mariachi El Bronx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten